Kiedy czujesz narastające napięcie w mięśniach możesz przeciwdziałać mu już na początku. Nie warto czekać, aż sparaliżuje ono Twoje funkcjonowanie!
Proponuję Ci ćwiczenia, które w szybki sposób rozluźnią Twoje napięte mięśnie.

Oto kilka z nich.
A)   Odprężające rozciąganie całego ciała - KOT
1. Stań lub usiądź wygodnie. Wyobraź sobie, że jesteś kotem stopniowo wybudzającym się ze snu. Poprzez   wyciąganie   całego   ciała   od   czubka   głowy,   aż   do   koniuszków   palców,   powoli, stopniowo i metodycznie rozciągaj każdy mięsień, każde ścięgno ciała tak, żebyś poczuł się dłuższy.
2. Rozciąganiu może towarzyszyć ziewanie i głębokie westchnienie.
3.  Szczególnie  przyjemne  jest  rozciąganie  się,  zaraz  po  przebudzeniu.  Jednak  jeśli  w  ciągu  dnia poczujesz napięcie, przeciągaj się również.
B)   Strząsanie napięcia
Jeśli czujesz napięcie w ciele, możesz spróbować zrzucić z barków ciężar.
1. Stań prosto. Ręce opuść wzdłuż tułowia.
2. Zaciśnij pięści, podnieś barki i ramiona do góry, jednocześnie wciągając nosem powietrze.
3. Zatrzymaj powietrze na krótką chwile, po czym strząśnij ramiona w dół, jednocześnie rozluźniając pięści i wydychając głośno powietrze ustami. Ten ruch ma byd energiczny- zrzucasz z siebie napięcie.
4. Powtórz czynność trzy razy.
5. Uważaj, żeby nie zakręciło Ci się w głowie. Jeśli poczujesz się gorzej, przerwij ćwiczenia i usiądź.
C)   Rozluźnianie szyi i karku - PĘDZEL
Ćwiczenie to pozwoli Ci odprężyć szyję i kark.
1. Stan tak, abyś miał wokół siebie dużo miejsca. Oczyma wyobraźni zobacz, jak Twój nos zamienia się
w pędzelek.
2. Na wyimaginowanym płótnie zacznij nim malować symbol nieskończoności. Spróbuj jeszcze raz, tym razem kręcąc głową w druga stronę.
3. Po tym ruchu napisz swoje imię końcem nosa, patrząc w lewo, nazwisko - patrząc w prawo.
4. Napisz lub narysuj, cokolwiek chcesz. Pamiętaj, rób wszystko bardzo powoli
D)   Rozluźnienie i rozgrzewanie barków sprzyjające lepszemu oddychaniu
1. Usiądź lub stań prosto, z głową wyprostowaną (ale pamiętaj, by nie odchylać głowy do tyłu). Rozluźnij szczeki, ramiona i ręce. Oddychaj rytmicznie przez nos.
2. Podnieś kilkakrotnie ramiona, jakby chcąc dotknąć nimi uszu.
3. Rozluźnij barki.
4. Powtórz punkty 2-3 kilkakrotnie.
5. Odpocznij przez chwilę.
6. Wykonaj ramionami kilka ruchów okrężnych, najpierw do przodu, później do tyłu.
7. Odpocznij przez chwilę. Oddychaj rytmicznie.
E) Oddychanie przeponowe
1. Połóż się płasko na plecach z poduszka pod głowa. Nie łącz nóg, rozsuń je lekko. Możesz zamknąć oczy. Rozluźnij mięśnie twarzy, szczęki. Rozluźnij mięśnie brzucha. Oddychaj spokojnie i rytmicznie.
2. Jedna rękę połóż na brzuch, tuż poniżej mostka. Drugą rękę połóż na klatce piersiowej.
3. Powoli i spokojnie wciągnij nosem powietrze, tak głęboko jak to możliwe, ale bez wysiłku. Ręka, którą trzymasz na brzuchu, podczas wdechu powinna unieś się do góry. Ręka, która leży na klatce piersiowej, nie powinna się poruszyć.
4. Powoli i spokojnie wypuść całe powietrze przez lekko uchylone usta. Powietrze wypuść lekko bez napinania się. Ręka, którą trzymasz na brzuchu, powinna opaść.
5. Powtarzaj wdechy i wydechy. Rozluźnij ramiona i ręce, i rytmicznie oddychaj.
F) Swobodne oddychanie
1. Usiądź swobodnie na fotelu. Połóż ręce luźno na kolanach. Zamknij oczy i rozluźnij mięśnie twarzy i szyi. Oddychaj swobodnie i rytmicznie.
2. Całą swoja uwagę skieruj na oddech, podążaj za nim.
3. Skup się na tym jak powietrze wchodzi przez Twoje nozdrza do nosa, płuc i wypełnia Twoje całe ciało.  Zaobserwuj  jak  następnie  wydychasz  to  powietrze,  jak  opuszcza  Twoje  ciało.  Z  każdym oddechem spokój coraz bardziej ogarnia Twoje ciało, a Ty regenerujesz się przez kilka minut.

Film - Radzenie sobie ze stresem poprzez techniki relaksacyjne - https://youtu.be/_4P3j9FofAQ-

 

HIGIENA PRACY UCZNIA
W procesie nauczania - uczenia się, niezwykle ważnym zagadnieniem jest higiena pracy ucznia w domu. Organizacja nauki domowej to czynniki, które w istotny sposób wpływają na postępy w uczeniu się.
Możliwości percepcyjne uczniów najmłodszych różnią się znacznie od możliwości uczniów starszych. Ustalono, że dzieci pierwszych klas szkoły podstawowej w wieku 7 - 10 lat mogą skupić uwagę przez około 20 minut. W wieku 15 lat czas ten przedłuża się do 30 minut. Przemęczenie powstaje po wysiłku długotrwałym, nawet niezbyt intensywnym, ale nie przerywanym chwilami odpoczynku. Pierwszymi objawami zmęczenia uczniów są: rozproszenie uwagi, nadmierna pobudliwość, drażliwość i żywość, pobudzenie ruchowe, które mogą następnie przejść w objawy apatii, senności oraz brak zdolności skupiania uwagi.
Aby zapobiec występowaniu tych objawów, należy stosować przerwy w nauce i odpowiednio je wykorzystywać poprzez relaks i czynny wypoczynek, najlepiej w świeżo przewietrzonym pomieszczeniu.
Niezmiernie ważnym elementem higienicznym jest racjonalny tryb życia ucznia, który regulowany prawidłowym rozkładem organizacyjny dnia wdraża do systematyczności oraz nawyków higienicznych. W rozkładzie dnia powinno przestrzegać się przede wszystkim prawidłowej proporcji między trzema elementami: snem, zajęciami ruchowymi oraz nauką w domu. Oczywiście rozkład dnia ucznia w dużym stopniu jest wyznaczony przez obowiązki szkolne.
Sen powinien odbywać się tylko w nocy od godziny 20 -tej dla dzieci młodszych i od 20.30, 21.00 dla dzieci starszych i trwać:
12 godzin - dzieci 5 -8 lat,
11 godzin - dzieci 11 lat,
10 godzin - dzieci 11-15 lat,
8 - 9 godzin dzieci powyżej 15 lat.
Drzemki kilkudziesięciominutowe po nauce mogą być higienicznie uzasadnione, jednak sen kilkugodzinny w ciągu dnia jest niewskazany, narusza bowiem rytm biologiczny aktywności dziecka.
Zajęcia ruchowe to nie tylko sport, ale także majsterkowanie, pomoc w zajęciach domowych. W bilansie dnia nie mogą one zajmować mniej niż 3,5 godziny dla dzieci młodszych i 2,5 godziny dla młodzieży. Zajęcia ruchowe nie powinny być zaplanowane tylko spontaniczne, by nie stały się kolejnym nieprzyjemnym obowiązkiem dla dziecka. Czynny wypoczynek to też czas wolny przeznaczony na uprawianie hobby.
Nauka w domu powinna być racjonalnie zorganizowana. Wymaga to od ucznia nie tylko dobrej znajomości zadań, jakie ma do wykonania, ale też orientacji, jaką wybrać taktykę, jak ukierunkować przebieg swojej nauki w domu.
Pomóc w opanowaniu skutecznych metod uczenia się mogą rodzice, środki masowego przekazu, a przede wszystkim nauczyciele.
Wskazane jest następujące rozłożenie pracy domowej:
- odrabianie na przemian zadań trudnych i łatwych, co zapobiegnie szybkiemu zmęczeniu,
- przeplatanie zadań pisemnych ustnymi oraz przestrzeganie następującej zasady: do odrabiania zadań z następnego przedmiotu przechodzić dopiero po dokładnym opracowaniu materiału z przedmiotu przygotowanego poprzednio.
Regulamin odrabiania pracy domowej:
1. Odrabiaj zadane prace zawsze w tym samym czasie.
2. Odrabiaj lekcje w tym dniu, w którym zostały zadane.
3. Rozłóż równomiernie pracę na poszczególne dni tygodnia.
4. W każdym dniu wykonaj najpierw zadania bieżące, po ich ukończeniu przystępuj do odrabiania zadań okresowych (powtórki, lektura, referaty, sprawozdania).
5. Przed pracą przewietrz pokój, przygotuj biurko, przejrzyj rozkład lekcji, przygotuj potrzebne podręczniki, zeszyty i przybory do pisania.
6. Po zapoznaniu się z całością pracy, ułóż jej plan (ustal kolejność wykonania zadań, zaplanuj krótkie przerwy między poszczególnymi zadaniami).
7. Pracuj równomiernie, starannie, bez pośpiechu.

Uczeń, który będzie posiadał taki regulamin nauki, przyswoi sobie jego zasady i będzie stosować się do nich, na pewno straci mniej czasu na czynności przygotowawcze, jego praca będzie bardziej efektywna, a tym samym łatwiej i pewniej osiągnie on powodzenie szkolne.
Literatura:
1. Kosicki B. Wybrane zagadnienia i ćwiczenia z higieny
2. Zborowski J. Nauka domowa uczniów szkoły podstawowej. Proces nauki domowej ucznia

 Linki do ciekawych materiałów m.in. na temat obecnego stanu dla dzieci, młodzieży i rodziców.

Zachęcam uczniów, zwłaszcza klas starszych do stosowania kilkuminutowych ćwiczeń relaksacyjnych, które pozytywnie nastroją Wasze głowy i dadzą odprężenie podczas przerw w nauce, która trwa obecnie w domach Skorzystać mogą również rodzice i nauczyciele rzecz jasna! Ponadto myślę, że warto poświęcić uwagę trosce o swoje zdrowie i poznać zasady zdrowego odżywiania.

1.Filmik dla młodszych dzieci wyjaśniający w przystępny sposób sytuację pandemii.
https://liblink.pl/r5oXXhV0Cr
2.Film dla rodziców, jak sobie radzić z faktem epidemii i stresem jej towarzyszącym.
https://liblink.pl/iYHAOq2VH2
3.Trening relaksacyjny Jacobsona, polecam!
https://liblink.pl/66dJek7dWY
4.Trening relaksacyjny Bezpieczne miejsce.
https://liblink.pl/E1Qg3KVFlN
5.Dbajmy o swoje zdrowie!
https://liblink.pl/crSmO4m7yq
6.Zdrowe odżywianie dla najmłodszych
https://liblink.pl/ZWC4ftksvC

 

Warunki skutecznej komunikacji

7 ZASAD DOBREJ KOMUNIKACJI INTERPERSONALNEJ

Komunikacja interpersonalna jest zjawiskiem towarzyszącym nam od początku do końca życia. Stanowi element niezbędny do nawiązywania relacji pomiędzy poszczególnymi ludźmi, a także podstawę funkcjonowania społeczeństwa. Ale czy każdy z nas posiada umiejętności niezbędne do komunikowania się w sposób skuteczny? Mimo że wszyscy intuicyjnie wiemy, czym jest komunikacja interpersonalna, warto poznać pełną definicję tego pojęcia .

Komunikowanie jest procesem porozumiewania się jednostek, grup lub instytucji. Jego celem jest wymiana myśli, dzielenie się wiedzą, informacjami i ideami. Proces ten odbywa się na różnych poziomach, przy użyciu zróżnicowanych środków i wywołuje określone skutki.

Każdy akt komunikacyjny składa się z kilku niezbędnych, ściśle powiązanych ze sobą elementów. Należą do nich:

• kontekst (wyznawane wartości i sposób, w jaki uczestnicy interakcji postrzegają siebie nawzajem, np. życzliwość, formalność lub bezpośredniość),
•  uczestnicy,
• komunikat (zawierający wiele różnych elementów, m.in. znaczenia, symbole i formę),
• to, w jaki sposób się komunikujemy, czyli kanał przekazu (np. rozmowa, e-mail, czy SMS),
• szumy, czyli źródło zakłóceń, takich jak: hałas, uczucia uczestników (zmęczenie, uprzedzenia), uszkodzony telefon czy zamierzone lub niezamierzone użycie niewłaściwego słowa.

Każdy komunikat powoduje również reakcję u odbiorcy, zwaną sprzężeniem zwrotnym. Jak widać, komunikacja interpersonalna jest procesem złożonym z wielu elementów, a co za tym idzie, może zostać zakłócona w różny sposób i na rozmaitych etapach. 

Jak tego uniknąć? Aby zwiększyć szanse na realizację założonego przez siebie celu interakcji, warto poznać kilka zasad oraz technik.

1. Aktywne słuchanie

Kluczem do zrozumienia rozmówcy jest okazanie mu zainteresowania. Należy skoncentrować się na jego słowach oraz mowie ciała, zamiast skupiać się na nieistotnych rzeczach: jego wyglądzie, leżącej przed nami gazecie czy włączonym w tle telewizorze. Nawiązujmy kontakt wzrokowy, nie przerywajmy partnerowi interakcji i zadawajmy mu dodatkowe pytania (najlepiej otwarte, pozostawiające przestrzeń na wyrażenie szczerej opinii).
 

2. Opanowanie

Bardzo istotna jest cierpliwość (ważne jest zarezerwowanie sobie wystarczającej ilości czasu na rozmowę) i trzymanie emocje na wodzy. Unikajmy kłótni o to, „kto ma rację”. Zastąp słowo „racja” określeniem „opinia”, bo opinii, jak wiadomo, jest tyle, ilu ludzi na świecie i każdy ma pełne prawo do posiadania własnej.

3. Sprecyzowany cel komunikacji

Osiągnięcie celu jest możliwe jedynie wówczas, gdy zdajemy sobie z niego sprawę. Przed rozpoczęciem rozmowy warto więc zastanowić się, co planujemy przez nią osiągnąć (może to być jedynie wysłuchanie nas przez drugą osobę, ale również podpowiedź, rada, podjęcie decyzji). Po określeniu celu konwersacji warto wyartykułować go naszemu rozmówcy.

4. Odpowiedzialność za własny komunikat

Jeśli chcemy być odbierani jako osoby wiarygodne i godne zaufania, musimy brać odpowiedzialność za własne słowa. Nie wahajmy się zaznaczyć, że nie jesteśmy czegoś pewni. Jeśli widzimy, że nasz rozmówca wydaje się być zakłopotany, nie przerzucajmy na niego odpowiedzialności („Dlaczego nie rozumiesz tego, co mówię?”), a postarajmy się sprecyzować lub wyjaśnić prezentowany przez siebie punkt widzenia. Przyznawajmy się do błędów i na bieżąco korygujmy zakłócony przez nie komunikat.

5. Jasne i precyzyjne komunikaty

Język, którym się posługujemy, powinien być prosty i jednoznaczny, a także dopasowany do rozmówcy. Unikajmy skrótów i żargonów (jeśli nie mamy pewności, że partner interakcji je zrozumie), a także zbyt długich i rozbudowanych zdań. Warto powtarzać najważniejsze informacje, używając w tym celu innych słów. Mówmy o faktach i konkretnych wydarzeniach (np. „Spóźnił się pan z tym zleceniem aż o 5 dni”, zamiast: „Jest pan niesolidny i nieodpowiedzialny, nie dotrzymuje pan terminów”).

6. Konstruktywna informacja zwrotna

Informacje zwrotne pomagają nam dowiedzieć się, czy zostaliśmy trafnie zrozumiani, a także jak druga osoba odbiera nasze zachowanie. Pozwalają również na bieżąco konfrontować cel wypowiedzi z osiągniętymi rezultatami i dokonywać ewentualnych korekt. Konstruktywna informacja zwrotna dotyczy jej nadawcy (np. „Przykro mi, że tak się zachowałeś”, „Jestem zawiedziony, że spóźniłeś się na to spotkanie”, zamiast: „Ty zawsze tak się zachowujesz”, „Znowu się spóźniłeś”).

7. Komunikacja niewerbalna

Komunikacja niewerbalna może nam przekazać więcej informacji, niż same słowa rozmówcy. Zwracajmy uwagę na to, czy zachowanie partnera interakcji wydaje się być zgodne z tym, co mówi. Starajmy się wykorzystywać mowę ciała do wywierania pozytywnego wrażenia: siedźmy lub stójmy wyprostowani, uśmiechajmy się, akcentujmy najważniejsze informacje za pomocą tonu głosu, dobierajmy optymalną szybkość oraz głośność mówienia.

Umiejętność dobrego komunikowania się z innymi jest bardzo ważna z perspektywy naszego rozwoju osobistego - pomaga nam na drodze do budowania pozytywnych kontaktów z innymi, unikania konfliktów, a także zwiększania skuteczności stosowanej przez siebie perswazji. Powyższe zasady mogą przynieść poprawę jakości wszystkich wymienionych aspektów.

Jednym z mitów dotyczących komunikacji interpersonalnej jest przekonanie, że to my decydujemy, kiedy ona zachodzi. Tymczasem, czy tego chcemy, czy nie - przez cały czas wysyłamy otoczeniu różnego rodzaju sygnały. Mogą to być chociażby gesty, wyrazy mimiczne lub… milczenie. Nie zakładajmy też, że puszczona w obieg informacja z pewnością zostanie właściwie zrozumiana. To my odpowiadamy za to, czy nasze intencje są jasne dla odbiorcy. Przerzucanie na niego odpowiedzialności za to, co usłyszał, nie ma większego sensu.

Nawet najdłuższy monolog czy wykład nie trafia w próżnię - brak werbalnej reakcji nie oznacza, że nie jest on interakcją. Zawsze warto zwrócić uwagę na kontekst sytuacji, w której się porozumiewamy. Nawet najciekawsza wypowiedź może przegrać pojedynek o uwagę słuchacza z takimi kwestiami jak upał, głód... Bądźmy więc uważni i otwarci na partnerów komunikacji - w ten sposób zwiększymy swoje szanse na to, że odwdzięczą się nam tym samym.

Jeśli mamy ochotę rozwinąć swoje umiejętności interpersonalne, warto rozważyć udział w stosownych szkoleniach psychologicznych. Usunięcie barier komunikacyjnych z pewnością pozytywnie wpłynie na nasze życie oraz relacje z innymi ludźmi.

Źródła

Dobek-Ostrowska B. (1999) Podstawy komunikowania społecznego

Kozyra B. (2008) Komunikacja bez barier

JAK SIĘ UCZYĆ W DOMU ?- wskazówki dla uczniów
Wymyśl i zapisz  sobie plan dnia:
-ustal godzinę o której wstajesz
-zaznacz czas podczas którego zajmujesz się lekcjami
-oddziel czas, który przeznaczasz na rozrywkę (filmy, gry itd.)
Rozplanuj sobie zadania, które otrzymałeś od nauczycieli:
-zacznij od tych, które mają podane termin do kiedy muszą być zrobione
-dokładnie przemyśl ile czasu potrzebujesz na zadania (lepiej założyć, że potrzebujesz więcej czasu, niż za mało)
-jeśli masz czas na wykonanie zadania np. do czwartku, zaplanuj, że zrobisz je do wtorku czy środy - nie zostawiaj na ostatni moment, po co się stresować :)
-nie planuj zbyt wielu zadań, lepiej odnosić małe sukcesy realizując dzienny plan, niż nie zrealizować założeń czy zarwać nockę
Zrób sobie planner - nie licz na to, że wszystkie terminy zmieścisz w głowie :) Możesz do tego wykorzystać dużą kartkę papieru, tablicę korkową lub aplikacje (np. google kalendarz).
Zaplanuj gdzie będziesz się uczył! Wybierz sobie miejsce, np. biurko, stół itd. Ważne, abyś w tym miejscu mógł skupić się na lekcjach. Jeśli możesz to nie wybieraj miejsca, w którym ktoś w tym samym czasie ogląda telewizję. Wybierając miejsce pamiętaj też o swoim zdrowiu, na kanapie może być wygodnie przez pół godziny, potem Twój kręgosłup już nie będzie zadowolony.
Nie odrywaj się od pracy. Jeśli zaplanowałeś sobie czas na wykonywanie zadań staraj się go wykorzystać w całości. Przed nauką przygotuj sobie coś do picia czy do jedzenia. Wyłącz lub wycisz telefon, tak aby nie rozpraszały Cię kolejne wiadomości od kolegów. Jeśli musisz się do kogoś odezwać, bo nie jesteś pewny jak wykonać zadania, zostaw to sobie na koniec i dopiero wtedy weź telefon.
Trudno Ci się skupić? Nie umiesz pracować kilka godzin w domu bez odrywania się od pracy? Wypróbuj aplikacje, które mogą Ci pomóc. W takim przypadku telefon miej przy sobie, ale wycisz powiadomienia z facebooka czy z konwersacji.

 

Fake news czyli jak weryfikować prawdę w Sieci

Drodzy uczniowie.

Wiem, że ze względu na obecną trudną sytuację, pracujecie obecnie z komputerami, telefonami . Mam nadzieję, że nie staliście się ofiarami internetowego hejtu. Jeżeli jednak spotkała Was jakaś nieprzyjemna sytuacja w sieci, bardzo proszę o kontakt.

Fake news - z ang. fałszywe informacje. Jest to celowe wprowadzanie w błąd mające na celu dezinformację lub wywołanie sensacji.
Jak odróżnić fejka od prawdy?
- Sprawdź autora
Kim jest osoba podpisująca się pod podejrzanym tekstem?
W przypadku tekstów naukowych, zwłaszcza medycznych, sprawdź jakie wykształcenie ma autor,
jakie stopnie naukowe i doświadczenie w swojej dziedzinie, jakie publikacje na koncie, gdzie pracuje.
Sprawdź również skład redakcyjny serwisu, na którym został opublikowany tekst.
- Zweryfikuj źródła
Tekst posiada zaskakujące dla ciebie tezy czy informacje?

Spróbuj je odnaleźć i potwierdzić w innych rzetelnych serwisach z ugruntowaną opinią.
- Sprawdź pochodzenie zdjęć
Wiele fejków zawiera zdjęcia pochodzące z innego źródła, ale idealnie pasujące do treści sensacyjnego tekstu.
Spróbuj odnaleźć w przeglądarce, czy dane zdjęcie nie zostało po prostu skądś skopiowane.
- Sprawdź czy chwytliwy tytuł to nie tzw. clickbait
Treść tekstu nie zgadza się z tytułem lub tytuł wprowadza w błąd?
Niestety jest to dosyć częsta praktyka w przypadku serwisów nastawionych na sensację.
- Sprawdź datę publikacji artykułu. Zdarza się, że serwisy odgrzewają kotleta publikując starszy tekst ponownie.
- Sprawdź do kogo należy strona lub serwis. Jest to szczególnie istotna kwestia w przypadku tematyki politycznej.
Pamiętaj:
- nie rozsyłaj przez komunikatory memów ani tekstów z ogólnikami typu Amerykańscy naukowcy odkryli...
- w przypadku wątpliwości, zawsze proś autora o *źródło* przytaczanych informacji
- unikaj serwisów mających złą renomę i opinię plotkarskich
Filmiki poglądowe:
https://liblink.pl/dIQoz7irJn
https://liblink.pl/WBBf8eTKpU
Zachęcam do zapoznania się z prezentacją Przytul hejtera(Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę https://liblink.pl/fs0pI3AvpX ),

Zasady efektywnej nauki

https://www.dropbox.com/s/0ejcpl3nsd03t1c/Dzie%C5%84%20dobry%20Dzi%C5%9B%20kilka%20informacji%20o%20zasadach%20efektywnej%20nauki_v2.mp4?dl=0

 

Style uczenia się

Od dawna wiadomo, że nie istnieje jedna skuteczna metoda nauczania dla wszystkich. Metodycy i dydaktycy potwierdzają, że jedni uczniowie najlepiej przetwarzają informacje słysząc wyjaśnienia nauczyciela, inni preferują czytanie z tablicy, a pozostali uczą się poprzez samodzielne ćwiczenia praktyczne. 

Z czego to wynika?
Wiele lat temu badacze odkryli, iż istnieją trzy podstawowe style uczenia się:
      słuchowe,
      kinestetyczne,
      wzrokowe (wizualne).
Niektórzy naukowcy wyróżniają jeszcze dotykowców (inaczej czuciowców), ale najczęściej są oni, wraz z kinestetykami, traktowani się jako jeden styl.
Słuchowcy zdecydowanie wolą usłyszeć nowe informacje niż przeczytać o nich. Uczą się recytując na głos. Część z nich lubi spokojne dźwięki muzyki, które pomagają wiedzy wchodzić do głowy. Innych z kolei rozpraszają odgłosy, dlatego potrzebują raczej spokojnego miejsca i ciszy.
Kinestetycy uczą się przez działanie i dotyk. Mogą mieć problemy, kiedy są zmuszeni do siedzenia podczas rozwiązywania zadań. Dużo szybciej i skuteczniej przyswajają wiadomości, lepiej rozumieją informacje, gdy mają możliwość zapisania ich. Dla nich praktyczne działanie jest podstawą.
Wzrokowcy przetwarzają  nowe informacje czytając, patrząc na grafikę lub oglądając pokaz. Dzieci preferujące ten styl nauki łatwo zapamiętują informacje przedstawione w tabeli lub na wykresie, ale zaczynają się niecierpliwić słuchając słownych wyjaśnień nauczyciela.

Wzrokowcy
Charakterystyka
Jak się uczyć?
- lubią patrzeć, przyglądać się, oglądać różne rzeczy
- lubią posługiwać się tabelami, wykresami, schematami
- uczą się przez wizualizację
- lubią pisać, notować, rysować, robić listy rozwiązań
- prowadzą przejrzyste notatki
- lubią kolorowe otoczenie, rekwizyty
- dobrze zapamiętują kolory, wygląd i szczegóły otoczenia
- pamiętają twarze, zapominają imiona
- zapamiętują informacje w postaci obrazów
- mają pamięć fotograficzną
- potrzebują wielu przykładów na tablicy
- mają dobre wyczucie kolorów
- interesują się sztuką wizualną
- czytają szybko, poprawnie; mówią szybko i rytmicznie
- są dobrzy z ortografii
- ćwiczenia ze słuchu i dyskusje nie są ich najmocniejszą stroną
- koncentrację zburzy im nieporządek, ruch
- lubią słowa: o ile dobrze widzę, przyjrzyjmy się temu bliżej, widzę co masz na myśli, oko w oko, mam wrażenie, stracić z oczu, mgliste pojęcie, jasny, świetlisty, rzucić światło, ten pomysł wygląda dobrze!
- zadbaj o porządek w miejscu, w którym się uczysz (trzeba usunąć elementy, które mogą utrudnić skupienie wzroku)
- jak tylko możesz korzystaj z plansz, rysunków, map, szkiców ...
- korzystaj ze słowników
- rzeczy, których musisz się nauczyć umieść w zasięgu wzroku np. na kolorowych kartkach (daty, słówka, wzory matematyczne...)
- pisząc słowa, możesz obok nich umieścić ich obrazek lub symbol
- zapisuj to co wydaje ci się ważne
- podczas uczenia się używaj różnych kolorów (długopisy, zakreślacze, karteczki ...) i rozmaitych kształtów, bo to ułatwia zapamiętywanie
- dbaj o czytelność i przejrzystość zeszytów
- podkreślaj lub zaznaczaj na kolorowo to, co w tekście jest ważne.

Słuchowcy
Charakterystyka
Jak się uczyć?
- najlepiej przyswajają ustne relacje
- lubią słuchać i mówić; są dobrymi mówcami
- piszą jak słyszą, czytają powoli, uczą się na głos
- nie lubią prac pisemnych i czytania
- piszą z błędami
- z łatwością naśladują akcent i tonację
- mówią melodyjnie i harmonijnie
- lubią dyskusję
- szybko zapamiętują to co usłyszą
- prowadzą niestaranne notatki
- mają tendencję do rozmów podczas lekcji
- ich koncentrację zaburza hałas
- powtarzaj treść lekcji na głos, opowiedz ją komuś
- powtarzając materiał podyskutuj o tym z kolegą, koleżanką lub inną osobą
- zadbaj o ciszę w trakcie uczenia się (tak, aby nie było głośnych i natarczywych dźwięków, np. krzyków, rozmów, włączonego telewizora ...)
- ucząc się możesz słuchać spokojnej muzyki w tle
- ucząc się czytaj tekst zmieniając ton głosu
- korzystaj z nagrań lektur, tekstów lub CD dołączonych do podręczników
- układaj rymowanki, piosenki, wierszyki, które pozwolą ci zapamiętać materiał
- jeśli podczas nauki korzystasz z komutera, czytaj na głos tekst, który pojawia się na ekranie

Kinestetycy
Charakterystyka
Jak się uczyć?
- uczą się przez ruch i dotyk
- mają trudności z dłuższym skupieniem się na słuchaniu lub czytaniu
- często piszą chaotycznie, wielokrotnie zapisują to samo słowo, by zapamiętać
- nie lubią czytać, wolą opisy akcji
- uczą się wykonując coś
- mówią wolno, czasem z trudem
- często mają dysleksję
- aby się skoncentrować muszą się poruszać
- nie przejmują się popełnionymi błędami
- lubią przewodzić grupie
- uczą się przez praktykę
- dużo gestykulują
- nie potrafią długo pozostać bez ruchu
- cechuje ich słomiany zapał
- najpierw zrobią, potem pomyślą
- planowanie sprawia im kłopot
- lubią słowa: o ile dobrze czuję, czuję w kościach, połóżyć na tym łapę, jednym gestem, kiwnąć palcem, ręka w rękę, mieć pod ręką, świeża myśl, czuję to! to ma dobry smaczek!
- podczas nauki spaceruj po pokoju; znajdź pozycję, w której jest ci wygodnie
- wymyśl i odegraj scenkę związaną z tym, czego się uczysz
- konstruuj modele, lep z plasteliny, wycinaj, maluj farbami, palcami
- notuj informacje, słowa na kartce, kilka razy, aby łatwiej je zapamiętać
- powtarzaj materiał podczas spacerów z kimś, kto będzie Cię słuchał
- czytając książki na głos przesuwaj palcem w celu śledzenia słów na stronie
- pamiętaj, że twoja nadmierna ruchliwość może przeszkadzać innym, więc w czasie nauki rysuj leniwe ósemki, przygryzaj ołówek, ściskaj w dłoni małą piłeczkę
- na wycieczkach rozglądaj się uważnie, dotykaj wszystkiego co można
- rysuj mapy myśli na dużych arkuszach
- kiedy powtarzasz słówka spróbuj skojarzyć je z jakimś ruchem
- słuchaj łagodnej, relaksacyjnej muzyki
- rób krótkie przerwy w nauce, wykonuj proste ćwiczenia ruchowe.

Dotykowcy (czuciowcy)
Charakterystyka
Jak się uczyć?
- uczą się przez dotyk, odbieranie wrażeń na powierzchni swej skóry
- używają rąk i palców, które łączą z dotykiem i emocjami
- zwracają uwagę na komunikację pozawerbalną np. na gesty, mimikę twarzy, tembr głosu
- są wrażliwi na doznania fizyczne
- utrzymują kontakt wzrokowy z rozmówcą
- często zachowują się ekspresyjnie; gestykulują, tupią
- lubią ruch i emocje
- koncentrują się na zadaniach umysłowych
- używają słów: cieszyć się, bać się, zimno, świeży, twardy, miękki, pachnący, cierpieć oraz następujących zwrotów: mam wrażenie , czujesz to?, czuję co masz na myśli
- mają problem z odcięciem się od cudzych uczuć, co nie pozwala im się skoncentrować.
- ucz się przez wykonywanie czynności
- podczas nauki bazgraj, rysuj, szkicuj, trzymaj długopis w dłoni to ułatwi ci myślenie i słuchanie
- nauce sprzyja widok na drzewa, rośliny za oknem
- ucz się siedząc w wygodnym fotelu lub leżąc na kanapie
- w koncentracji pomaga ci muzyka, którą lubisz
- podczas czytania rób notatki kolorowymi długopisami, ważne pojęcia zapisuj artystyczną, ozdobną czcionką
- twórz mapy umysłowe z wieloma ilustracjami by ułatwić sobie zapamiętanie materiału
Kombinacje i preferencje stylów
Większość ludzi korzysta z kombinacji stylów, jednak wykazują wyraźną preferencję jednego z nich. Zrozumienie stylu uczenia się jest bardzo ważne, bowiem może zmniejszyć frustrację związaną z odrabianiem prac domowych i ułatwić naukę.
Styl uczenia się to nie to samo, co zdolność! Zdolność to to, ile i jak dobrze możemy się uczyć, styl - jak wolimy się uczyć.
Poza tym nie ma dobrych i złych stylów uczenia się! Można powiedzieć, że każdy ma swoje plusy i minusy w zależności od sytuacji zadaniowej. Wobec tego ludzie, którzy ze względu na swój styl poznawczy gorzej radzą sobie w jednego typu sytuacjach, lepiej radzą sobie w innych.


KWESTIONARIUSZ

Mój styl uczenia się
Aby określić swój styl uczenia się, odpowiedz teraz na pytania kwestionariusza podanego poniżej. Staraj się odpowiadać na pytania precyzyjnie. Wybieraj te odpowiedzi lub warianty, które wydają Ci się najbardziej naturalne i oczywiste.
W przypadku wątpliwości przy wyborze, zadaj sobie pytanie: Które z zachowań najbardziej mi odpowiada i jest najmniej stresujące? Jeśli jednak czujesz, że mimo wszystko możesz wybrać więcej niż jedną odpowiedź, zrób to. Pamiętaj, robisz to po to, aby określić własny styl uczenia się.
1. Gdy spotykasz nieznaną Ci osobę, na co zwracasz uwagę w pierwszej kolejności?
a) jak wygląda i jak jest ubrana,
b) w jaki sposób i co mówi, jaki ma głos,
c) co w stosunku do niej czujesz,
d) w jaki sposób się zachowuje i co robi.
2. Co najczęściej zostaje Ci w pamięci po kilku dniach od spotkania nieznanej ci wcześniej osoby?
a) jej twarz,
b) jej imię/nazwisko,
c) to, co czułeś, będąc w jej towarzystwie, nawet jeśli zapomniałeś jej imię/nazwisko lub twarz,
d) to, co robiliście razem, nawet jeśli zapomniałeś jej imię/nazwisko lub twarz.
3. Gdy wchodzisz do nieznanego ci pomieszczenia, na co zwracasz przede wszystkim uwagę?
a) na jego wygląd,
b) na dźwięki i rozmowy, jakie się w nim toczą,
c) na to, jak dobrze emocjonalnie i fizycznie się w nim czujesz,
d) na to, co się w nim dzieje i co ty mógłbyś w nim robić.
4. Gdy uczysz się czegoś nowego, w jaki sposób robisz to najchętniej?
a) gdy nauczyciel daje ci coś do czytania na papierze lub tablicy, pokazuje ci książki, ilustracje, wykresy, mapy, szkice lub przedmioty, nie każąc ci przy tym niczego mówić, pisać, ani o niczym dyskutować,
b) gdy nauczyciel wyjaśnia wszystko, mówiąc lub wygłaszając wykład, pozwala ci przedyskutować temat i zadawać pytania, nie każąc ci przy tym na nic patrzeć, niczego czytać, pisać ani robić,
c) gdy nauczyciel pozwala ci zapisywać informacje lub sporządzać rysunki, dotykać przedmiotów, pisać na klawiaturze lub robić coś rękami,
d) gdy nauczyciel pozwala ci robić projekty, symulacje, eksperymenty, grać w gry, odgrywać role, odtwarzać rzeczywiste sytuacje z życia, dokonywać odkryć lub też angażować się w inne działania związane z ruchem
5. Gdy uczysz czegoś innych, co zwykle robisz?
a) dajesz im coś do oglądania, na przykład jakiś przedmiot, ilustrację lub wykres, udzielając przy tym jedynie krótkiego werbalnego wyjaśnienia lub nie udzielając go wcale, dopuszczając lub nie do krótkiej dyskusji,
b) objaśniasz wszystko werbalnie, nie pokazując żadnych materiałów graficznych, c) rysujesz coś, piszesz lub w inny sposób używasz rąk do wyjaśniania,
d) demonstrujesz coś, robiąc to lub każesz uczniom robić to wspólnie z tobą.
6. Jaki rodzaj książek czytasz najchętniej?
a) książki, które zawierają opisy pomagające ci zobaczyć to, co się dzieje,
b) książki zawierające informacje faktograficzne, historyczne lub dużo dialogów,
c) książki o uczuciach i emocjach bohaterów, poradniki, książki o emocjach i związkach międzyludzkich lub książki na temat tego, jak poprawić stan twojego ciała i umysłu,
d) krótkie książki z wartką akcją lub książki, które pomagają ci doskonalić umiejętności w sporcie, hobby czy też rozwijać jakiś talent.
7. Którą z poniższych czynności wykonujesz najchętniej w czasie wolnym?
a) czytasz książkę lub przeglądasz czasopismo,
b) słuchasz książki nagranej na kasetę, rozmowy w radiu, słuchasz muzyki lub sam muzykujesz,
c) piszesz, rysujesz, piszesz na maszynie/komputerze lub robisz coś rękami,
d) uprawiasz sport, budujesz coś lub grasz w grę wymagającą ruchu.
8. Które z poniższych stwierdzeń najlepiej charakteryzuje sposób, w jaki czytasz lub uczysz się?
a) potrafisz się uczyć, gdy słychać muzykę, inne dźwięki lub rozmowę, ponieważ umiesz się od nich odseparować,
b) nie potrafisz się uczyć, gdy w twoim pobliżu słychać muzykę, inne dźwięki lub rozmowę, ponieważ nie umiesz się od nich odseparować,
c) musisz czuć się wygodnie, rozluźniony; potrafisz pracować zarówno przy muzyce, jak i w ciszy, jednak dekoncentrują cię negatywne uczucia innych,
d) Musisz czuć się wygodnie, rozluźniony; potrafisz pracować zarówno przy muzyce, jak i w ciszy, jednak dekoncentruje cię działalność i ruchy innych osób znajdujących się w tym samym pomieszczeniu.
9. Gdy z kimś rozmawiasz, gdzie kierujesz wzrok? (aby odpowiedzieć na to pytanie, możesz poprosić kogoś, by cię obserwował w trakcie rozmowy).
a) patrzysz na twarz rozmówcy, chcesz także, by ta osoba patrzyła na twoją twarz, gdy do niej mówisz,
b) spoglądasz jedynie krótko na rozmówcę, po czym twój wzrok wędruje na prawo i lewo,
c) spoglądasz jedynie krótko na rozmówcę, by zobaczyć jego wyraz twarzy, po czym spoglądasz w dół lub w bok,
d) rzadko spoglądasz na rozmówcę, patrzysz głównie w dół lub w bok, jeśli jednak pojawi się jakiś ruch lub działanie, natychmiast spoglądasz w tamtym kierunku.
10. Które z poniższych stwierdzeń najlepiej do Ciebie pasuje?
a) zwracasz uwagę na kolory, kształty, wzory i desenie w miejscach, w których się znajdziesz; masz dobre oko do barw i kształtów,
b) nie znosisz ciszy i jeśli tam, gdzie akurat jesteś, jest za cicho, nucisz coś, podśpiewujesz lub głośno mówisz; włączasz radio, telewizor, magnetofon lub odtwarzacz CD, by w twoim otoczeniu były bodźce słuchowe,
c) jesteś wrażliwy na uczucia innych ludzi, twoje własne uczucia łatwo ulegają zranieniu; nie potrafisz się skoncentrować, gdy inni cię nie lubią, czujesz potrzebę bycia kochanym i akceptowanym, by pracować,
d) trudno ci wysiedzieć nieruchomo w jednym miejscu, potrzebujesz dużo ruchu, a jeśli już musisz siedzieć garbisz się, wiercisz, stukasz w podłogę butami lub często niespokojnie poruszasz nogami.
11. Które z poniższych stwierdzeń najlepiej do Ciebie pasuje?
a) zwracasz uwagę na nieodpowiednie dopasowanie części garderoby danej osoby lub na to, że jej włosy są w nieładzie i często chcesz to naprawić,
b) niepokoi cię, gdy ktoś nie potrafi dobrze się wysławiać, jesteś wrażliwy na odgłos kapiącego kranu lub odgłosy wydawane przez urządzenia gospodarstwa domowego,
c) płaczesz podczas wzruszających scen w kinie lub czytając wzruszającą książkę,
d) niepokoisz się i czujesz się nieprzyjemnie, gdy jesteś zmuszony siedzieć nieruchomo; nie potrafisz przebywać zbyt długo w jednym miejscu.
12. Co wywołuje u Ciebie największy niepokój?
a) miejsce, w którym panuje bałagan i nieład,
b) miejsce, w którym jest za cicho,
c) miejsce, w którym nie czujesz się dobrze fizycznie lub emocjonalnie,
d) miejsce, w którym nie wolno niczego robić lub jest za mało przestrzeni na ruch. 13. Czego najbardziej nie lubisz, podczas gdy ktoś cię uczy?
a) słuchania wykładu, na którym nie wykorzystuje się żadnych pomocy wizualnych,
b) czytania po cichu, bez żadnych werbalnych wyjaśnień czy dyskusji,
c) niemożności rysowania, gryzmolenia czegoś na kartce papieru, dotykania wszystkiego rękami lub sporządzania notatek, nawet jeśli nie będziesz już nigdy więcej z nich korzystał,
d) patrzenia i słuchania w bezruchu.
14. Wróć pamięcią do jakiegoś szczęśliwego momentu ze swojego życia. Przez chwilę spróbuj przypomnieć sobie jak najwięcej szczegółów związanych z tym wydarzeniem. Jakie wspomnienia utkwiły ci w pamięci?
a) to, co widziałeś, na przykład wygląd ludzi, miejsc czy przedmiotów,
b) to, co słyszałeś, na przykład dialogi i rozmowy, to, co powiedziałeś, oraz dźwięki wokół ciebie,
c) wrażenia dotykowe na skórze i ciele, a także to, jak czułeś się fizycznie i emocjonalnie,
d) to, co robiłeś, ruchy twojego ciała, twoje dokonania.
15. Przypomnij sobie któryś ze swoich urlopów lub wycieczek. Przez chwilę spróbuj przypomnieć sobie jak najwięcej szczegółów związanych z tym doświadczeniem. Jakie wspomnienia utkwiły ci w pamięci?
a) to, co widziałeś, na przykład wygląd ludzi, miejsc czy przedmiotów,
b) to, co słyszałeś, na przykład dialogi i rozmowy, to, co powiedziałeś, oraz dźwięki wokół ciebie,
c) wrażenia dotykowe na skórze i ciele, a także to, jak czułeś się fizycznie i emocjonalnie,
d) to, co robiłeś, ruchy twojego ciała, twoje dokonania.
16. Wyobraź sobie, że musisz przez cały czas przebywać w jednym z niżej opisanych miejsc, w którym możesz wykonywać różnego rodzaju czynności. W którym z nich czułbyś się najlepiej?
a) miejsce, w którym możesz czytać; oglądać obrazy, dzieła sztuki, mapy, wykresy i fotografie; rozwiązywać zagadki wizualne, takie jak odnajdowanie drogi w labiryncie lub wyszukiwanie brakującego elementu obrazu; grać w gry słowne takie jak scrabble czy zajmować się dekorowaniem wnętrz lub przymierzać ubrania,
b) miejsce, w którym możesz słuchać nagranych na kasety opowiadań, muzyki, radiowych lub telewizyjnych talk show i wiadomości; grać na instrumencie lub śpiewać; bawić się głośno w gry słowne, rozprawiać o czymś, udawać didżeja; czytać na głos lub wygłaszać przemówienia, fragmenty ról ze sztuk teatralnych i filmów, czytać na głos poezję lub opowiadania,
c) miejsce, w którym możesz rysować, malować, rzeźbić lub zajmować się rzemiosłem; tworzyć coś na piśmie lub pisać na komputerze; wykonywać czynności przy użyciu rąk, takie jak gra na instrumencie, gra w gry planszowe, takie jak szachy czy warcaby, lub budowanie modeli,
d) miejsce, w którym możesz uprawiać sport, grać w piłkę lub gry ruchowe, które angażują twoje ciało; odgrywać rolę w sztuce teatralnej lub przedstawieniu; robić projekty, podczas których możesz wstać i poruszać się; robić eksperymenty, badać i odkrywać nowe rzeczy, budować coś lub składać ze sobą mechaniczne elementy; brać udział w zbiorowym współzawodnictwie.
17. Gdybyś miał zapamiętać nowe słowo, zrobiłbyś to najlepiej:
a) widząc je,
b) słysząc je,
c) zapisując je,
d) odtwarzając to słowo w umyśle lub fizycznie.

A teraz: Oblicz wyniki testu w następujący sposób (jeśli na jakieś pytanie dałeś więcej niż jedną odpowiedź, w podsumowaniu uwzględnij wszystkie odpowiedzi).
Podsumuj wszystkie odpowiedzi a
Podsumuj wszystkie odpowiedzi b
Podsumuj wszystkie odpowiedzi c
Podsumuj wszystkie odpowiedzi d

Interpretacja: Jeśli udzieliłeś najwięcej odpowiedzi a, jesteś wzrokowcem. Jeśli udzieliłeś najwięcej odpowiedzi b, jesteś słuchowcem. Jeśli udzieliłeś najwięcej odpowiedzi c, jesteś dotykowcem (czuciowcem). Jeśli udzieliłeś najwięcej odpowiedzi d, jesteś kinestetykiem.
Zapamiętaj także, który ze stylów uczenia się zajmuje u Ciebie drugie, trzecie i ostatnie miejsce. Uwaga: Niektórzy ludzie wykształcili u siebie kilka lub nawet wszystkie cztery style uczenia się, bywa też, iż dwa, trzy lub cztery style uczenia się są ze sobą wzajemnie powiązane.

Mój preferowany styl uczenia się: ......................................................